Kunstwerken_

Atelier Van Lieshout

Last Supper, 2020

De overstromingen van de afgelopen zomer op diverse plekken in Nederland en Europa staan ons nog voor de geest. Het lijkt een voorbode voor meer. Wageningen voorspelt dat Nederland over 80 jaar voor de helft zee geworden is. Ook hier, in de Dieze en Aa, die langs de Tramkade stromen, was het waterpeil voor een korte tijd 1,5 meter hoger. 

Met dat in gedachten plaatst Atelier Van Lieshout hier dit laatste avondmaal, waar de eters geen droge voeten meer hebben. 

Het laatste avondmaal is al twee millennia een belangrijk onderwerp in de kunst, van de catacomben van Rome, Michelangelo en Leonardo Da Vinci tot Hermann Nitsch en Andy Warhol. De symbolische betekenis ervan wordt universeel begrepen: een afscheid van het leven en de wereld zoals we die kennen. In de versie van Atelier Van Lieshout heeft elke apostel zijn eigen karakter: lethargisch hangend in een hoekje, wegsluipend of verstopt onder de tafel. De scène wordt omkaderd door een kooi-achtige structuur die het geheel samenbindt als een draagbare schrijn, maar ook een beperking impliceert, zowel fysiek als mentaal.


The floods of last summer in various places in the Netherlands and Europe are still fresh in our minds. They seem to be a harbinger of what’s to come. Wageningen predicts that in 80 years, half of the Netherlands will be covered by the sea. Here too, in the Dieze and Aa, which flow alongside Tramkade, the water level was 1.5 meter higher for a short time.

With that in mind, Atelier Van Lieshout has installed this Last Supper here, where the diners no longer have dry feet.

The last supper has been an important subject in art for two millennia, from the catacombs of Rome, Michelangelo, and Leonardo Da Vinci to Hermann Nitsch and Andy Warhol. Its symbolic meaning is universally understood: a farewell to life and the world as we know it. In Atelier Van Lieshout’s version, each apostle has its own character: lethargically hanging out in a corner, sneaking away, or hiding under the table. The scene is framed by a cage-like structure that binds the whole together like a portable shrine, but also implies a limitation, both physical and mental.