CURATOR’S STATEMENT: IMKE RUIGROK
Als kind was het voor mij helder: het liefst was ik een indianendochter; maar ik groeide in Brabant op tussen varkensboeren, tuinbouw en ruilverkavelde grond. Dat de mens/natuur balans verstoord was, werd me daar snel duidelijk.
Leven met en van de natuur, zoals die indianendochter die ik in gedachte had, is bijna onmogelijk in Nederland. Het lukt ons hier niet om geen spoor van afval – luiers, benzine, plastic, kunstmest, kerosine en meer – achter te laten. Ook als je geen auto rijdt of vliegt draag je hieraan bij, door wat je in de supermarkt koopt. Dat we ons dit beginnen te realiseren en dit eigenlijk helemaal niet willen, geldt voor steeds meer mensen. Maar hoe groen we ook eten en consumeren, in alles wat we doen zijn we onderdeel van dit niet zo groene (eco)systeem.
Maar wat kan ik wel doen? Zijn dat, vergeleken met het systeem zelf, niet slechts krabbels in de marge?
Nu ik weer in het bos woon, mijn eigen groentes – nog te weinig om van te leven – verbouw en van deze kunstenaars op RE_NATURE leer, begint me steeds meer te dagen.
Al die stappen tussen ons en wat we eten: van de boer die het voor ons verbouwt, de vrachtwagen en soms vliegtuigen die het vervoeren, het plastic eromheen, tot aan de supermarkt. Zo hebben we van alles uitbesteed. Hoe meer onderlinge schakels, hoe meer vervuiling. Behalve groene innovaties, vraagt deze tijd om een grondige kanteling van onze perceptie op en gebruik van natuur: RE_THINK.
We hebben een beweging en verbinding van ik naar wij (RE_MEMBER en RE_CONNECT) te maken. Zodat we in alle acties verantwoordelijkheid nemen, voor zowel een inclusieve groep als voorbij de korte termijn. Verantwoorde (RE_SPONSIBLE) keuzes maken voor wat in de breedte en ook op de lange termijn goed is.
We hebben regeneratief en herstellend denken en handelen nodig dat rekenschap aflegt aan alle leven. De mens én niet-mens, voorbij landsgrenzen en die bovendien aan toekomstige generaties denkt (RE_GENERATE).
RE_NATURE laat onder andere zien dat we in staat zijn om verandering te brengen, en vraagt: hoe dan? Is het antwoord te vinden bij de mens: middels technologie en innovatie? Of ligt het antwoord besloten in de wijsheid van de natuur zelf? Innovatie is namelijk krachtig en vol belofte, maar de snelheid van de ontwikkeling en implementatie van innovatieve oplossingen, hoe razend in tempo ook, is niet hoog genoeg om de disbalans op zichzelf te doen kantelen. Daarbij is snelheid ook niet altijd wat de huidige tijd vraagt van ons, als bewust(er) wordende mens.
RE_NATURE vraagt om verdieping en vertraging. Ze verkent daarom de werkvormen van RE_THINK, RE_SEARCH, RE_CONSIDER, RE_SPONSIBLE, RE_KIN, RE_CONNECT, RE_MEMBER en RE_GENERATE. Voor een hernieuwde relatie met een groter geheel.
As a child, I had no doubt: I would have preferred to be an Indian daughter; but I grew up in Brabant between pig farmers, horticulture, and land consolidation. That the human/nature balance was disturbed became clear to me very quickly.
Living with and from nature, like the Indian daughter I had in mind, is almost impossible in the Netherlands. It is impossible here not to leave a trail of waste behind – diapers, petrol, plastic, fertilizer, kerosene, and more. Even if you don’t drive a car or take planes often you contribute to this by simply buying groceries at the supermarket. People are beginning to realize this more and more, yet no matter how green we try to eat and consume, in everything we do we are part of this not-so-green (eco)system.
What can I do? Compared to the system itself, aren’t these just scribbles in the margins?
Now that I live in the forest again, grow my own vegetables – still not enough to live on – and learn from these artists at RE_NATURE, the reality of how it works is starting to dawn on me.
All those steps between us and what we eat: from the farmer who grows it for us, the truck (and sometimes plane) that transports it, to the plastic around it, and the supermarket. We have outsourced all sorts of things. And the more steps between them, the more pollution. In addition to green innovations, these times call for a profound shift in our perception and use of nature: we must RE_THINK.
Not only do we have to shift our mentality from the I to the We (RE_MEMBER), we have to also RE_CONNECT with nature again so that in all of our actions we take responsibility beyond the short term and make choices thinking about what is good on the long term.
We need regenerative and restorative thinking and action; accountable for all life, both human and non-human, beyond national boundaries and with future generations in mind (RE_GENERATE).
RE_NATURE festival shows, among other things, that we are capable of making change and asks: how? Is the answer to be found in humans: through technology and innovation? Or is the answer to be found in the wisdom of nature itself? After all, innovation is powerful and full of promise, but the speed of development and implementation of innovative solutions, no matter how fast, is not rapid enough to tip the imbalance on its own. Plus, speed is not always what the present time demands of us, especially as (more) conscious people.
RE_NATURE calls for deepening and slowing down. It explores the working forms of RE_THINK, RE_SEARCH, RE_CONSIDER, RE_SPONSIBLE, RE_KIN, RE_CONNECT, RE_MEMBER, and RE_GENERATE for a renewed relationship with a larger whole.